Widziałam jakiś czas temu, po tym, jak naczytałam i naoglądałam się postów na różnych portalach zachwalających ten film.
"Odlot" raczej nie dołączy do ścisłej czołówki moich ulubionych filmów, ale jest z pewnością filmem dobrym.
Liczba występujących bohaterów nie jest zbyt wielka, i niestety żaden z nich nie zostaje jakoś bardzo rozwinięty. Najbliżej zapoznajemy się oczywiście z głównym bohaterem, czyli panem Fredriksenem, który jest chyba pierwszą główną postacią tego typu (czyli staruszkiem) w historii filmów animowanych, ale w moim odczuciu wciąż nie jest tak charakterystyczny, jak mógłby być.
Russell z kolei jest przeuroczy. Czasem wkurzający, ale generalnie uroczy, ta samo jak Doug/ As (w polskiej wersji), jednak informacje o życiu obojga są dosyć ubogie.
W kwestii wizualnej: pojekty postaci są dość ciekawe i bohaterów nie możnaby pomylić żadnymi innymi, może poza żoną Carla.
Animacja jest dopracowana, jak to przystało na studio Pixar.
Najbardziej chyba podobało mi się poruszenie tematu, z którym jeszcze nie spotkałam się w filmie animowanym, czyli "życie nie kończy się na starość". Myślę, że w obecnych czasach kultu młodości i urody dobrze jest czasem przypomnieć, że każdy okres w życiu ma swoje ciemne i jasne strony i że wiele zależy od podejścia.
"Odlot" to może nie arcydzieło kinematografii, ale dobrze się ogląda i jak kto zechce, to znajdzie w nim motyw do przemyśleń. Dla innych będzie to po prostu kolejny przyjemny film Pixara.